Оверклокирање

Авторот на овој текст не е виновен за евентуално настанатата штета при оверклокирање на вашиот систем.

Оверклокирање на некој хардверски дел е процес при кој се зголемува вредноста на работниот такт на тој дел.
Toa се прави за да се извлече максимумот од хардверскиот дел, а воедно и да се обезбедат подобри перформанси на целиот систем.
На пример: на некој процесор со фреквенција од 3Ghz да му се подигне работната фреквенција на 3.3GHz.
Може да се оверклокуваат повеке хардверски делови како процесори, графички карти, рам мемории.
Кај сите тие оверклокирањето се врши со подигнување на фреквенцијата и/или напонот.
Оверклокирањето се врши директно од BIOS-от или со програми за таа намена.
Многу е важно после направеното оверклокирање да се провери дали делот може да го издржи новиот работен такт. Тоа се прави со програми за таа намена како CPU Burn-in – за процесори, FurMark – за графички карти, Video Card Stability Test – за графички карти и други. Доколку хардверскиот дел не може да го издржи новиот работен такт, тогаш се пристапува кон намалување на истиот на вредност која делот може да ја издржи.

Но со подигнување на фреквенцијата и/или напонот правопропорционално се зголемува и работната температура на тој дел. Затоа е потребно и подобро ладење од предходното (доколку тоа е слабо).
Oсвен опасноста од прегревање на оверклокираниот дел постои и опасност од тоа да делот не може да ги поднесе новите сетинзи (доколку се преголеми) и да се расипе.

Исто така многу е важно да се напомане и дека оверклокирањето е за поискусни корисници и не е за почетници.